Y-edikte - G-eldik - S-ağolun !!!

İlkokul ve ortaokulda fazlasıyla başarılı bir öğrenciydim. O zamanın LGS sınavına ( Lise Geçiş Sınavı ) girdiğimde de ortanın çok çok üstü iyi bir derece yapmıştım. Yalnız gelin görünki benim aklım deli gibi güzel sanatlar lisesi okumaktaydı o dönem.. Özel bir xXx güzel sanatlar okulunu %100 burslu hak etmiş oda yetmiyormuş gibi fazladan  sınavı birincilikle kazanmıştım. Babam başarıma sonsuz inandığı için ve üstümde sürekli "benim kızım savcı olacak, hukuk okuyacak" baskısı yaptığı için kendimi ve hayallerimi es geçip babamı memnun etme çabasına düştüm. O zamanın son süper lisesine ( bir zamanlar süper lise diye bir şey vardı) yazıldım. Peki ya sonra ne oldu? Aslaa okulumu sevemedim, okula gitmemek için binbir bahane üretir oldum, bir gün olsun kitap açıp tek bir ders çalışmadım, okuldan kaçtım, sigaraya alıştım... vs vs vs... Bunların sonucunda da lise biri 2 sene üst üste okuyup en son okuldan atıldım. ( Hayaller paris - hayatlar fikirtepe )

Zaman geçtikte nasıl bir hata yaptığımı yüzüme vura vura anladım. Ama bunu tek bir kez dahi babamın suratına vurmadım. Çünkü o zamanında hayallerimi es geçmenin pişmanlığını benden çok yaşadı.....

Yaptığım hatanın büyüklüğünü anladığımda gittim açık öğretim lisesine yazıldım. Evet arkadaşlarım üniversite rahatlığına erişirken ben Ziraat bankası kuyruklarında sınav harcı yatırma ezikliğinde bulunuyordum. Evet o okul döneminde GERİZEKALI olan ve benim üzerine sümüğümü atmayacağım o kız şuan bilmem ne şirketinde bilmem ne sorumlusu. İki kere ikinin beş ettiğini zanneden o safoz arkadaşımda şuan makina mühendisi. Ve ben bunlar gözümün önünde yaşanırken senede üç defa o ilkokul sıralarında geometri1 çözmeye devam ettim. Er ya da geç bitti lise zıngırtısı. Onca eziklik ve sıkıntı sonunda bitti derken " Ulan dedim daha yeni başlıyorum!" DAHA ÜNİVERSİTE VAR ÖNÜMDE!

Bugün YGS sınavına girdim.. Sınava giderken bir çekingenlik vardı üzerimde. Sırf kimse bu yaşına gelmiş daha yeni üniversite okuyor demesin diye sürekli bir "bu benim ikinci üniversitem" imajı çizmeye çalışıyorum çevreye... Yalnız bir süre sonra bir baktımki kimsenin beni gördüğü zaten yok.. Herkeste bir stres, bir heyecan, bir paniklik.. Yaa dedim yeter bu kadar yüklenmeyin 17 yaşında bir çocuğa.. O okula girme anındaki gözümün - kulağımın şahit olduğu olayları bir bir anlatmaya kalksam cilt cilt roman yazarım şuraya...
Kızın biri tam yanımda duruyor. Nasıl bir ağlamaya başladı ama yaaaa.. Çekinmesem gideceğim sarılacağım kıza.. Yapma etme diyeceğim. Kıza yaklaşında dibindeki annesini gördüm. Kadın kıza arka arkaya yardıyor. " Bildiğin sorulardan başla, emin olmadan cevaplama, cevap kağıdını düzgün kodla, emeklerimi ziyan etme, beni rezil etme, yok amuda kalk yok nefes alma blaa blaa blaaa.. Kız en son YETEEEERRRR!!! Anne git ne olursun yalvarırım git diye bağıra bağıra ağlamaya başladı. Nasıl üzüldüm var ya o kız için.. :( Ha birde o içerideki polis kontrolü.. Sanki metroda bomba patlattık, sanki buraya gırtlak kesmeye gelmişiz gibi davranıyorlar. Öyle bir kontrolden geçiriyorlarki insanı.. yaa yanımdaki çocuğun çorabını çıkartıp ayakkabısının içini kontrol ettiler!!! Birde yani ne olmuş kulağımda küçük taşlı küpem varsa... Sanane benim küpemden? Nasıl kopya çekebilirim yada suikast düzenleyebilirim minnoş küpemle ben size yaaa??? Birisi bunun izahatini yapsın bana lütfen!! Allahtan sınav süper large geçtide biraz kendime geldim sınav çıkışı.. Gerçi aklım hala önümde oturan ve sayfaları çevirirken iç çeke çeke ağlayan o çocukta kaldı ama.... Çare yok işte ne yapayım.. :( Allah'ım sınavımın ortasında çişimi getirmediğin içinde çok çok çok minnettarım sana yarabbim.

Sınava girerken o kadar çekinen ben! sınav çıkışı bir artist çıktım ki görmeniz lazımdı havamı.. Fiziğim kabul etmiş olsaydı eğer Victoria Secret mankeni edasındaydım bile diyebilirdim hatta. O kadar free, rahat ve havalı hissediyordum kendimi. Binbir kez şükrettim rabbime iyi ki zamanında okulda kalmışım, okumamışım diye. Benim gibi duygusal yoğunluğu yüksek bir kız hemde o yaşta öyle bir strese girmiş olsaydım eğer şuan tahtalı köyden yazıyor olurdum bunları sizlere. Kesin!

Geleceğimizin, evlatlarımızın, öğrencilerimizin başarı olmasını istiyoruz ve gidip başarılı olmamaları için elimizden gelen herşeyi yapıyoruz. Daha onyedi yaşında bir bireye seçme ve seçilme hakkı dahi verilmezken siz ondan hayatını seçmesini istiyorsunuz....... Ne olmuş yani bir kerede yapamadıysa... Ne olmuş yani E şıkkını B şıkkı işaretlediyse. Bu sene istediği bölüm olmadı diye seneye sınava girme hakkı mı yok sanki? Bu kadar baskı bu kadar gerginlik bu kadar büyük sorumluluklar..... Ondan sonra her sınav bitiminin bir gün ardında intihar haberleri, hastaneye kaldırılmalar vs..

İnanın bana insan kendini geliştirmek istiyor ise gerçekten okumakla falan olmuyor bu işler.. Önce düzgün insan olarak yetişmeli bu çocuklar.. Diploma dediğimiz şey kabartmalı kağıt parçasından başka bir tırıvırı değil bu yönden bakıldığında..

Atın herşeyi bir yere, söylediğim herşeyi okumamış sayın.. Hepsini geçin bunların.. hayat bana hep şunu gösterdi: eğer birşey olmuyorsa ileride bizi daha iyi şeyler beklediğinden.. Yarınlarda daha güzel şanslar olacağından...

Umudunuzu hiç kaybetmeyin tatlişkolar.. Yarınlar güzel, yarınlar umut dolu. Yarınlar bizim! Bu sene olursa ne mutlu, olmazsa seneye daha güzel şeyler sizlerle olsun. Şansınız bol olsun, öpüldünüz gözlerinizden...