Dün gece olabileceğim en kötü hallerimden birindeydim yine. Yastığıma sarılmış ağlarken uyuyakaldım.. Böyle zamanlarda insan bir destek arıyor yanında.. Adam saatlerce yazmadı. (Halen bir adı yok, valla bulcam yakında ya söz!) Yaa o'na kızmaya hakkım yok çünkü adam benim hiçbir şeyim.. Eşim değil, kocam, sevgilim, abim, babam vs değil. Sadece arkadaşım! Ama yinede konuşmaya ihtiyacım var. Konuşup anlatasım var uzun uzun.. Çenemle birilerinin başını ağrıtmazsam tövbeler olsun rahatlayamayacagim. Nasil bozuldum ama varya... Ya sen neden onca saat hic yazmiyorsun bana??!!! Sonra gecenin bi vakti kızdın mı, iyi geceler mesajları falan. HAYIR! neden kizacagim yani!? Tutamadim kendimi neden bilmiyorum ama hayir kizmadim derken bile o kadar cok kizdimki... Zaten uykumu bölmüşüm sana mesaj yaziyorum. Iyice delirdim. O an yanimda olsa sirtimi doner yatarim yuzune bakmam yani. Yine tutamadim kendimi!! Yine trip - trip - trip! Yaaa kizim manyak misin sen? Neden trip atiyosun yani adama. Adam zorunda mi senin problemlerinle ugrasmaya.. En sevdigim trip top5 listemden ilk üçünü gerceklestirip uyuyorum ben dedim ve uyudum..
Sabah hicbirsey olmamis gibi uyandim. Nedensiz bir huzur var uzerimde. En azindan bu sabah kotu bir haberle uyandirilmadim diye mutluyum. O kadar ruhum bozulduki gecen sabah aldigim mesajdan sonra, telefonu elime almaya korkuyorum resmen.. Baktim mesaj var telefonda. Yuzumu dahi yikamadim actim okudum hemen... Gecen gece yazdigim iyi geceler mesajima karsilik şımarma oranımı ×100 kat yapacak derecede bir mesaj. O atmış, hani şu ismi belli olmayan.. :) Yuzumun gulumsemesi sabah gunesi gibi odama doldu resmen.. Yaa tamam kapilmiyorum, cizgilerim belirli.. Olurunu olmazinida o'da ben de gayet iyi biliyoruz ama iste boyle seyler oluncada.. heleki boyle icten.. insanin ayaklari yere basmiyor iste...
Butun gun guzel guzel konustuk.. Hersey yolunda.. Görüşemedigimiz her gün icin biraz daha sinirli ve heyecanli, biliyorum! Bende gorusmek istiyorum ama son dakikada cikan butun aksilikler rezil ediyor guzelim planlari.. Ama az kaldi az... ( cok az! ) :)
Oglen beklemedigim bir telefon aldim yine. Bu son diye konustugum (son bir bucuk yildir ayni son ) adam ( hani su blogu acmama neden adam ) aradi! Kim bilir ne diyecek diye triplere girerken hic beklemedigim bir sey oldu.. Hani su gecen gun blogumda bahsettigim kuzenim varya, hani bunlar kanli bicakliydi. Hem ona hemde nisanlisina bas sagligi dilemek icin aramis megersem.. Hic beklemiyordum ne diyeyim. Onun bu konularda ne kadar duyarli oldugunu biliyorum ama yinede bir daha aramaz hele ki onlar icin asla oyle birsey yapmaz derken cok sasirtti beni acikcasi... icim buruk bir sekilde kapattim telefonu. Telefon gorusmesinden sonra karsimdaki bos duvara kac dakika boş gözlerle bakıp dalip gittim bilemiyorum..
Cok enterasandir ki cok sakin bir gun gecti. Yine açtım, yine uykusuzdum.. olagan seyler disinda hicbir atak yoktu günde.. ( gelen guzel mesajlar ve sok etkisi telefon disinda )
Oyle bir noktadayimki simdi... Ne yapacagimi, neye karar verecegimi, nasil davranmam gerektigini bilmiyorum. Tum gun Kenan Dogulu'nun Aklım Buz Gibi sarkisini dinledim durdum..
Onumde iki secenegim var. Ya sevgimi kalbime gömüp sessiz sedasız ve kimsesiz yasayacagim. Ya da çivi çiviyi söker misali yeniden sevmeye calisip guzel gunler icin kendime sans verecegim. Olmadi en kötüsü çekip gidecegim buralardan....
Sabah hicbirsey olmamis gibi uyandim. Nedensiz bir huzur var uzerimde. En azindan bu sabah kotu bir haberle uyandirilmadim diye mutluyum. O kadar ruhum bozulduki gecen sabah aldigim mesajdan sonra, telefonu elime almaya korkuyorum resmen.. Baktim mesaj var telefonda. Yuzumu dahi yikamadim actim okudum hemen... Gecen gece yazdigim iyi geceler mesajima karsilik şımarma oranımı ×100 kat yapacak derecede bir mesaj. O atmış, hani şu ismi belli olmayan.. :) Yuzumun gulumsemesi sabah gunesi gibi odama doldu resmen.. Yaa tamam kapilmiyorum, cizgilerim belirli.. Olurunu olmazinida o'da ben de gayet iyi biliyoruz ama iste boyle seyler oluncada.. heleki boyle icten.. insanin ayaklari yere basmiyor iste...
Butun gun guzel guzel konustuk.. Hersey yolunda.. Görüşemedigimiz her gün icin biraz daha sinirli ve heyecanli, biliyorum! Bende gorusmek istiyorum ama son dakikada cikan butun aksilikler rezil ediyor guzelim planlari.. Ama az kaldi az... ( cok az! ) :)
Oglen beklemedigim bir telefon aldim yine. Bu son diye konustugum (son bir bucuk yildir ayni son ) adam ( hani su blogu acmama neden adam ) aradi! Kim bilir ne diyecek diye triplere girerken hic beklemedigim bir sey oldu.. Hani su gecen gun blogumda bahsettigim kuzenim varya, hani bunlar kanli bicakliydi. Hem ona hemde nisanlisina bas sagligi dilemek icin aramis megersem.. Hic beklemiyordum ne diyeyim. Onun bu konularda ne kadar duyarli oldugunu biliyorum ama yinede bir daha aramaz hele ki onlar icin asla oyle birsey yapmaz derken cok sasirtti beni acikcasi... icim buruk bir sekilde kapattim telefonu. Telefon gorusmesinden sonra karsimdaki bos duvara kac dakika boş gözlerle bakıp dalip gittim bilemiyorum..
Cok enterasandir ki cok sakin bir gun gecti. Yine açtım, yine uykusuzdum.. olagan seyler disinda hicbir atak yoktu günde.. ( gelen guzel mesajlar ve sok etkisi telefon disinda )
Oyle bir noktadayimki simdi... Ne yapacagimi, neye karar verecegimi, nasil davranmam gerektigini bilmiyorum. Tum gun Kenan Dogulu'nun Aklım Buz Gibi sarkisini dinledim durdum..
Onumde iki secenegim var. Ya sevgimi kalbime gömüp sessiz sedasız ve kimsesiz yasayacagim. Ya da çivi çiviyi söker misali yeniden sevmeye calisip guzel gunler icin kendime sans verecegim. Olmadi en kötüsü çekip gidecegim buralardan....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder