Bu Blogda Ara

21 Mart 2016 Pazartesi

Kaçmak - Belkide Kaçmaktan Kaçmak..



Önleri uzun arkası kısa saçları yüzüne düşmüştü kadının.. Yanaklarından akan bir damla gözyaşı karnına doğru çektiği ve çenesini yasladığı diz kapağının üzerine akmıştı.. Ellerini açabildiği kadar sımsıkı sarılmıştı kendine, bacaklarını gövdesine doğru çekerken..
Ayağındaki sandaletlerle kaç  nefes tüketecek kadar koşmuştu kim bilir.. Boşuna toz toprak içinde kalmış olamazdı yoksa narin ayakları.. Kanamazdı serçe parmağı ayakkabısının kenarından.. Ya da terleyemezdi durduk yere bu kadar.. Bu Nisan akşamında..
Yavaşça kaldırdı başını.. Gözlerine izlediği denizin dalgaları vuruyordu.. Tükenen umutlarını, unutamadıklarını, dönüşü olmayacağını bilerek yaptığı yanlışlarını serdi önüne.. Bağdaş kurdu, oturdu hayal kırıklıklarının karşısına. Neydi doğru olan ya da yanlış neydi sorgulamaktan vazgeçeli epey olmuştu.. Elindekilerle baş etmeye çalışacaktı artık sadece... Kendi içinde tüm camı çerçeveyi indirmişti.. Kırmıştı tüm zincirleri aklına dolanan.. İnsan hatalarıyla daha insandı, farkındaydı artık bunun.. Ders çıkarmayı denedi kendine, bu sınavı hayata karşı veremeyeceğini bildiği halde..
Son şansıydı belkide gitmek.. Tüm geçmişi unutup, yeni bir hayata adım atmak için son bir saat kırk beş dakikası vardı.. İstese yarım saate yetişebilirdi havaalanına.. İstemedi.. Kaçmaktan kaçmıştı resmen.. Geçmişi silmek millerle ölçülemeyecek kadar büyük bir silgi gerektirirdi çünkü O'nun için.. Bir insan başka birini unutmak istemez ise dünyanın öbür ucuna dahi gitse bir parça bulurdu orada o kişiden.. Bunu daha öncede yaşamıştı çünkü, iyi biliyordu bu hissi.. Zor olanı denedi kadın.. Burnunun dibinde dahi bitse önemsememeyi başaracaktı, zoru aşacaktı.. "Nefesini ensemde dahi hissetsem hatırlamayacağım" diye söylendi kısık sesiyle.. Denizi izlerken yaşadıklarını anlattı dalgalara.. O kadar kaptırmıştı ki kendisini mehtaba karşı.. Üşüyen omuzlarını hissetmedi, kanayan parmağını bile saatlerce görmedi gözü.. Bulutları yarıp geçen uçağın sesiyle gökyüzüne dikti gözlerini. Bu kaçırdığı uçağın, yeni hayatının yükselişiydi belkide gökyüzünde.. Tam o sırada bir yıldız kaydı bulutların arasından.. Yanaklarına dolan gözyaşlarını sildi ve gülümsedi kadın.. Bir dilek tuttu içinden.. Gerçek olacağına inandığı..



Posted via Blogaway

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder