Hangi aşk bitmek için başlar ki? Kim bile bile kendi canını yakmak ister. Kim batırır hayallerini suyun dibine bile bile, isteye isteye..
Ilk tanıştığımız güne gidiyor aklım.. Yüzüne gizli gizli ve uzun uzun bakıp ömrüme senle alakalı ilk hayali kurduğum o an canlanıyor gözlerimde.. Ne saf ne temiz ne imkansız hayallerdi..
Karda düşe kalka onca yolu gelip camımın köşesinden beni görebilmek için ne kadar üşüdüğün, hastalandığımda gece gece o hastane senin bu hastane benim durmaksizin benimle kostugun, sirf surprizler yapabilmek icin rezil olmak pahasina yapmadigin sey, girmedigin sekil kalmadiginda, her agladigimda isin ne olursa olsun o ann yanimda olman.. sevmeseydin yapar miydin bunlari?
Kimsesiz kalmak pahasina herkesi itip sana kostugumda, canimin yanacagini bile bile senden vazgecmedigimde, tüm olmazları ciğneyip hep senin kollarina kostugumda.. sevmeseydim ben yapar miydim peki bunlari?
Hata sende.. ya da hata bende.. umrumda bile degil.. Tek bildigim canimin yarisinin sende kaldigi.. tek bildigim, bilmesemde adim gibi emin oldugum canimin diger yarisina halen gozun gibi baktigin..
Biz sevmekten vazgecmedik, sadece yorulduk.. Yasadiklarimizdan, gecmisimizden, öncemizden, insanlarin kalabalik seslerinden biktik ve usandik.. Ama vazgecmedik sevmekten..
Yoksa.. Sevmesem.. Halen sana yaziyor olur muydum seni?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder