SÖYLEYEMEDİM..

Içimde anlatmak istediğim o kadar çok şey var ki.. Hangisini yazayım, konuya nereden başlayayım, sonunu nereye bağlayayım şaşkınım yine.. Kalbimi tırmalıyor birşeyler.. Tenha bir karanlıkla düşünmeye verdim kendimi. Aklımda dans ediyor düşünceler ansızın.. Sonra bir bakıyorum aklımdan geçen kelimelerin kurbanı olmuşum.. Bir ağlıyorum bir gülüyorum.. Yüzümde bir yandan kızgınlık belirtisi diğer yandan pişmanlık.. Öfkelerimin, yaşadıklarımın, sevgimin, özlemimin ve kırılmışlığımın teslimiyeti var adeta içimde..
Konuşsam çok canlar yakacağım, konuşsam büyük özürler diyeleceğim.. Konuşsam.... Ahh bir konuşabilsem canımın ne kadar yandığını dillendireceğim.. Ama çıkmıyor sesim.. Kafamda dans eden o arsız kelimeler diyaframdan boğazıma sese dönüşemiyor.. Düğüm düğüm oldu içim.. Konuşamıyorum.. Bir nota var içimde, hiç duymadığım bir beste.. Anlatamıyorum...
Korkuyorum.. Deli cesaretiyle sevişen o kız yok artık aynadaki yansımamda.. Dilimin esiri olmaktan o kadar yıprandım ki kimselere söyleyemiyorum artık esiri olduğum şarkıları..
Halsizim, huysuzum, keyifsizim.. Elmayı yemiş Havva kadar pişman, Mecnun'a kavuşamamış Leyla kadar sevgiye hasret, aşka doyamadan genç yaşında ölen Lady Diana gibi buruğum..
Içimde söylemek istedigim cok sey var.. Ve ben susuyorum çaresiz..



Posted via Blogaway