Gün güzel başladı.. Ağlaya ağlaya "yaaa ben ise gitmek istemiyorum amaa" diye degil kendi istegimle kalktim yataktan. Dusumu aldim, suslendim vs ciktim disariya. Sabah sabah aldığım mesaj güzeldi. Tek kelime günaydın mesajı için gereksiz bir mutluluk doldu içime. Bunu okuyacagini adim gibi biliyorum. O yuzden tesekkur ederim sana tum kalbimle..
Ofisteki islerin yogunlugu bir yandan, acliktan midemin kavrulmasi bir yandan kendimi öğlen koşa koşa attim yuruyuse. Kafamda tabii yine bir suru deli sorular. Aklimdan hic cikmayan acaba arasam mi - aramasam mi? ( Eski sevgilimden bahsediyorum ) Bu ara birbirimize nispet yapip kışkırtmak konusunda uzerimize yok. Tamam kabul once ben baslattim hatta abarttimda abarttim ama o aynisini hatta beterini yapinca is degisti tabii.. Bana bir sinir geldiki tepeden tepeden sormayin gitsin. Tamam biliyorum bencilim. Bana gore ben herseyi yapabilirim. Simaririm, gulerim gecerim, gicik ederim, laf sokarim ama kimsenin bunlari bana yapmasini istemem. Ne yaaa allaaallaaa olamaz mi yani banane??? "OLAMAZ" tabii... Olmadi da.. Kac gundur o kadar kan kustum yardirdim. Adami bir gun pamuklara sardim sarmaladim sonra iki saat gecti gittim cuvala sarip duvardan duvara vurdum resmen. Peki o durur muu? Adam bir sustu iki sustu uc sustu. Dortte dunyanin kac bucak oldugunu gostermeye calisti bana.
Baktim olacak gibi degil, aradim konustuk. Ne yalan soyleyeyim cok ozlemisim sesini.. Hani su cigerimi ince ince dograyip bol yagda kizarttilar gibi ( allahim aklima edirne cigeri geldi, ben gercekten cok acim! ) sizim sizim sizladi canim..
Bu durumda açlık gibi birsey aslinda. Hani mesela simdi açım, tamam mi. Arada midem guruldayip duruyor açlıktan ölecek gibi hissediyorum. Sonra bir bardak su iciyorum ya da o sirada baska bir uğraş buluyorum kendime. Aninda gidiyor açlığım. Aşkta böyle! Bazen geberiyorum aşkımdan.. Radyoda bir şarkı çıkıyor mesela ben direk Flash tv'deki "Tülaaaaayyyy!!! Sevgilim aşkım beni terketmeee, evine geri dönnn!!!" diye böğüren adamdan farksizlasiyorum. Duvarlari yumrukluyorum. Sacimi basimi yoluyorum özlemekten. Sürekli hatayi kendimde aramak yerine "suçlu sizsiniz köpekler" diye birilerini suclayip hala ne kadar cok sevdigime agliyorum. Sonra.... Iki telefon caliyor ya da whatsapp gruptan iki salak komik mesaj geliyor. Sanki adam hayatima hicc girmemisim gibi gülüp eglenmeye devam ediyorum.
Biliyorum! Sizin soylemenize gerek yok! Ben tam bir dengesizim. Anım anıma tutmuyor. En ciddi olmam gereken yerlerde salak salak gülüyorum, herkes mutluyken ben olmadik biseye oturup iki saat agliyorum falan. Ama ne yapayim. Benimde tabiatim bu. Hatta benin tabiatim yok! Bu konuda bile dengesiz ve kararsizim. Instagram hesabimi donduruyorum mesela. Kimse gormesin istiyorum resimlerimi. Ama sonra canim fotograf cekilip like almak istiyor. Aslinda ben ne istedigime karar veremiyorum. Su hayatta olmam gereken yeri bir bilsem ve hayattan ne istedigimi bir keşfedebilsem dengesizliklerimde yok olacak gidecek. Bir yanim kacip gitmek istiyor, diger yanim burda kalip savasmak istiyor. Hem uyumak istiyorum erkenden hem de sabaha kadar televizyon izlemek. Hem susmak istiyorum hemde avazim ciktigi kadar bagirmak. Secim yapamayip her istedigimi yapmaya kalktigimda da basima gelmeyen halt kalmiyor tabii..
Neyse.. Oglenden sonrasi hizli gecti. Tam cikmama yakin üç tane adam geldi calistigimiz firmalardan birinden. Benim kahvemi cok ozlemis yapsam da icseymis.. """B*k iç emi! Çaycı mıyım ulan ben!!! Aksam 6 olmus. Git evinde karın yapsin kahveni. """ diyemedim tabii. Sirita sirita kalktim kahve yaptim. Ve gercekten o an ki insaniyetimle tükürmeden ikram ettim kahvelerini.
Cikar cikmaz mesaj attim birine. ( Henuz ona bir isim bulamadim. Daha cok yeni. Zamanla dusunucem bu konuyu) Aslinda aramak istedim ama cekindim. Nedendir bilmem her konuda edepsiz olan ben! Utandim azcik. Musait degilmis zaten. Kisa bir mesajlasmadan sonra eve gitmeye karar verdim.Öğlen yürüdüğüm yetmiyormus gibi nerden aklima estiyse akşamda yürüyeyim hem kafami bosaltirim hemde kalori yakarim dedim. Demez olaydim! Dondum. Gunduz Haziran havasi olan hava resmen Ocak havasina geri dönmüş. O kadar cok üşüdüm ki.. Birde bir huyum var benim. Yolda yuruyorsam eger mutlaka birilerini arar telefonla konusurum. ( o zaman daha hizli yuruyorum ve daha az yoruluyorum ) Rehberden teeek teek cevirdim sirayla tum kizlari aradim. Yaaa yemin ediyorum cok tatli arkadaslarim var benim. Mesela evde yatiyorum keyif yapiyorum ya da isten yeni cikmisim zaten yorgunum, o sirada birisi sirf laf olsun diye beni arasa - kendisi yuruyecek diye beni kullansa - birde telefonda on saat nefes nefese konussa vallahi telefonu yuzune kapatir bir surede spam numaralarina eklerim ben o kisiyi! Yaaa bunlar benim arama nedenimi bildikleri halde ve benim aynisini onlara yapmayacaklarimi bildikleri halde o kadar tatlisko tatlisko dinliyorlar ki beni. Ben gercekten cok sansli bir insanim. Tatli arkadaslarim kalp ben :).
Zor bela dona dona eve kadar geldim. Kapiya vuruyorum vuruyorum acan yok. Disaridan baktigimda zaten isiklar yanmiyordu ama ben bir umut yine zile bastim durdum. Evde kimse yok! Cantami yokluyorum, cantamda anahtar yok! 24 yasina geldim ustumde anahtar tasimayi ogrenemedim. Cantami bir karistirin DON LASTIGI bile cikar. O kadar gereksiz bir insanim. Ama ANAHTAR yok! Evdekileri aradim bir dunya agzima geleni saydiktan sonra aglaya aglaya kapiyi yumrukladim durdum. Kafami bir saga cevirdim bizim Murat abi. (Bina gorevlisi) cins cins bana bakiyor yine. Kapinin kenarindan cöpü aldi, dibime kadar girip bana ters ters bakip gitti. Ben hala agliyorum. Kıl oldu kesin bana. Bizimkiler beni evden kovdularda benim ondan kapiyi yumruklayip agladigimi mi dusundu acaba. Allahim ne olur oyle olmasin. Adam zaten dedikoducu. Vallahi 32 daire birden ayni anda evden kovulan kiz damgasi vurur bana!!!! Zaten adama gicigim. Biz buraya ilk tasindigimizda anneme "sizin o sisko kiz" diye beni anlattigindan beridir isinamiyorum bu adama bir turlu.
Bizimkiler hala gelmedi. Sarjim bitmek uzere ve seyyar sarj aletimde cantamda yok! Inanilmaz yorgunum, terledim ve dus almam lazim. Açım diyecegim ama zaten 20 gundur açım! Umarim bir an once gelirlerde bende kendime gelirim artik.
Aslında o kadar durağan ve saçma işlerin peşinden koştuğumuz sıradan bir günü o kadar güzel ve içten anlatmışsın ki...
YanıtlaSil