Uzun zaman sonra doğup büyüdüğüm yerde buldum bugün kendimi.. Kalabalık insan sesleri, sokak çalgıcıları, kokusu, havası.. İskelenin önü yine birbirini tanımayan insanlarla dolu.. Amaç gütmeksizin sırf biraz daha çekilebilir kılmak adına hayatı, dans ediyorlar yine.. Boğa halen aynı yerinde duruyor, etrafı halen çiçekçilerle dolu.. Bahariye'ye doğru uzanan yolda sırf okul harçlıklarını çıkarabilmek adına güleç yüzleriyle anket yapan gençlerlerle kalabalık ve şen yine Kadıköy..
Uzun zamandır sessiz ve sakin bir hayata alıştığından mıdır bilinmez bir an önce otobüse atmak istedim kendimi.. En arka köşeye kurulup başımı cama yasladım ve son birkez daha izledim otobüs ilerlerken Kadıköy'ü.. Otobüs uzaklaştıkça geçmişim yakınlaşıyordu sanki bana.. Her bir anı film şeridi gibi geldi geçti içimden..
Çocukken en yakın arkadaşlarımla toplaşır uzun uzun konuşurduk.. Şimdinin aksine insanlar susmazlardı yüz yüze gelince.. Konuşacak hep bir konumuz vardı içimizde biriktirdiğimiz.. Telefon dediğimiz şeyi sırf ben seni unutmadım diyebilmek adına, birbirimizi çaldırıp kapatmak için kullanırdık o zamanlar.. Moda sahile iner bir taşın üzerine oturur uzun uzadıya izlerdik insanları.. Tahminler yürütürdük başkalarının hayatlarına üzerine.. Mesela ağlayan bir kadın görsek "sevdiği terketmiş bak bunu" derdim ben, "arkadaşım: "bence işinden kovmuşlar" der fikir yürütürdü.. Hiç bir zaman gerçeği bilemedik ama hiç bir zamanda vazgeçmedik insanları izleyip bunun hakkında konusmaktan.. Bu bizim en sevdigimiz oyunumuzdu...
Hayaller kurardık sonra.. Hangi okulları bitirip hangi işlerde çalışacağımızı.. Kaç yaşında evlenip kaç tane çocuğumuzun olacağının hayalini kurar sonra bir süre susar denizi izlerdik içimizden gerçek olsun diye dua ederken..
Bugün çok sevdiğim bir arkadaşımın kızının doğum günündeydim.. Hep bir kızı olsun ister, hayallerini hep onunla süslerdi.. Bizde hep senin yanında olacağız ve teyzelik yapacağız kızına diye söz verirdik.. "Offf çabuk geçsin yıllar bir an önce hayallerimizi yaşayalım" derken, bir hayalin en güzel halini yaşadık bugün.. Moda sahilinde oturup birbirimize söz verdiğimiz günden bu yana ne sıkıntılar, ne hüzünler, ne mutluluklar yaşadık kim bilir.. Ve işte bugün bu noktadayız.. Kuracağımız ve yaşayacağımız sonsuzluk dolusu hayallerimiz var hala.. Biz hayal kurmaktan ve umut etmekten hiçbir zaman vazgeçmedik..
Umarım herkes birgün hayalini yaşarken bulur kendini...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder